Galileusz wykaza³, ¿e si³a nie jest potrzebna do podtrzymania ruchu jednostajnego cia³a. Newton uj±³ to w postaci prawa bezw³adno¶ci jako pierwsz± zasadê dynamiki. Newton poszed³ jednak¿e dalej od swojego poprzednika, stwierdzaj±c, ¿e si³a nie jest potrzebna do podtrzymania ruchu jednostajnego, ale konieczna jest do zmiany wektora prêdko¶ci cia³a. ¯adna zmiana prêdko¶ci nie zajdzie, je¶li nie zadzia³a na cia³o si³a. Innymi s³owy, si³a dzia³aj±ca na cia³o wywo³uje zmianê prêdko¶ci, czyli nadaje mu przyspieszenie. To w³a¶nie jest tre¶ci± drugiej zasady dynamiki, któr± zgrabniej mo¿emy wypowiedzieæ w nastêpuj±cy sposób:
Je¿eli na cia³o dzia³a uk³ad si³ wzajemnie nie równowa¿±cych siê, to znaczy istnieje wypadkowa tych si³, to cia³o porusza siê ruchem jednostajnie przyspieszonym (lub opó¼nionym) z przyspieszeniem (lub opó¼nieniem) wprost proporcjonalnym do dzia³aj±cej si³y zgodnie z ni± skierowanym oraz odwrotnie proporcjonalnym do masy cia³a.
Powy¿sz± zasadê wyrazimy wzorem:
gdzie:
Fw - wypadkowa si³.
Korzystaj±c z II zasady dynamiki, definiujemy jednostkê si³y w uk³adzie SI. Jednostk± si³y jest 1 niuton (1 N) - jest to si³a, która masie jednego kilograma nadaje przyspieszenie 1 m/s2.
Zobacz te¿: Ruch jednostajnie przyspieszony Ruch jednostajnie opó¼niony Znalaz³e¶ b³±d w materiale? Skontaktuj siê z nami, przysy³aj±c adres strony, na której znajduje siê b³±d i informacjê o tym, czego dotyczy b³±d.
