Elektrony swobodne w przewodniku metalicznym znajdują się w ciągłym bezładnym ruchu, podobnie jak cząsteczki gazu zamkniętego w zbiorniku. Jeżeli do końców metalowego drutu długości l podłączymy źródło napięcia U (np. baterię), to w każdym punkcie wewnątrz drutu powstaje pole elektryczne o natężeniu
którego linie sił przebiegają od potencjału wyższego baterii do jej potencjału niższego. Wytworzone w przewodniku pole elektryczne działa na elektrony swobodne, powodując ich ruch wzdłuż przewodnika w stronę potencjału wyższego, przeciwnie do linii sił pola elektrycznego. Na chaotyczny ruch elektronów nakłada się zatem uporządkowany ruch, wywołany polem elektrycznym, zwany prądem elektrycznym.
Jeżeli podłączone napięcie U jest stałe w czasie, to wywołuje ono w przewodniku prąd o stałym natężeniu I. Natężenie prądu I jest określone wzorem
gdzie Q jest ładunkiem, który przepływa przez przekrój poprzeczny przewodnika w ciągu czasu t.
Jednostką natężenia prądu jest amper (A), będący jednostką podstawową układu SI.
Natężenie prądu jest wielkością skalarną, makroskopową, którą mierzy się za pomocą amperomierzy.
W pewnych przypadkach wygodniej posługiwać się wielkością wektorową zwaną gęstością prądu j. Gęstość prądu określa ładunek, jaki przepływa w jednostce czasu przez jednostkę przekroju poprzecznego S przewodnika
Kierunek i zwrot wektora j jest zgodny z kierunkiem i zwrotem wektora natężenia pola elektrycznego E.
Jednostką gęstości prądu jest A/m2 (amper na metr kwadratowy).Zobacz też: Jednorodne pole elektryczne Pole elektryczne Układ SI Zadanie 1 Zadanie 2 Znalazłeś błąd w materiale? Skontaktuj się z nami, przysyłając adres strony, na której znajduje się błąd i informację o tym, czego dotyczy błąd.
