Cia³o w spoczynku nie posiada energii kinetycznej.
Aby nadaæ cia³u energiê, nale¿y je rozpêdziæ do prêdko¶ci v. Rozpêdzaj±c, wykonuje siê nad cia³em pracê równ± uzyskiwanej przez nie energii kinetycznej.
Praca W wykonywana jest przez sta³± i niezrównowa¿on± si³ê F, która powoduje ruch przyspieszony jednostajnie (zgodnie z II zasad± dynamiki).
Z definicji pracy:
Poniewa¿ si³a dzia³a zgodnie z kierunkiem przesuniêcia (α = 0o --> cos α = 1):
Z II zasady dynamiki Newtona:
Droga (czyli przesuniêcie) w ruchu jednostajnie przyspieszonym (z prêdko¶ci± pocz±tkow± równ± zeru):
Podstawiamy to wszystko do wzoru na pracê:
Z definicji przyspieszenia (prêdko¶æ pocz±tkowa równa jest zeru!):
Z tego wzoru wyprowadzili¶my prêdko¶æ i widzimy, ¿e wzór na pracê przyjmuje prostsz± postaæ:
Uwzglêdniaj±c, ¿e praca jest równa energii kinetycznej, otrzymujemy wzór na energiê kinetyczn±:
Oczywi¶cie jednostk± energii, podobnie jak pracy, jest d¿ul (J).
