Rzut pionowy do góry to ruch w polu grawitacyjnym Ziemi blisko jej powierzchni, w którym nadaje się ciału prędkość początkową skierowaną do góry. Ruch ciała do góry jest ruchem jednostajnie opóźnionym i właśnie tą częścią ruchu się zajmiemy. Natomiast gdy ciało osiągnie wysokość maksymalną hMAX następuje swobodny spadek (patrz punkt 9.1).
Jedyną siłą działającą podczas ruchu jest siła ciężkości mg (w tym przypadku jest ona siłą hamującą). Równanie ruchu ciała:
gdzie g jest w tym wypadku opóźnieniem (czyli ujemnym przyspieszeniem ziemskim).
Zatem rzut pionowy do góry jest ruchem jednostajnie opóźnionym z opóźnieniem równym g.
Zgodnie z punktem 3.3 zapisujemy równania kinematyczne:
Zapisując przemiany energetyczne, zauważymy podobnie jak wyżej, że energia kinetyczna ciała (w chwili wyrzucenia ciała) zostaje zamieniona na energię potencjalną (gdy ciało osiągnie wysokość maksymalną), zatem słuszne jest równanie:
Z prawa zachowania energii możemy również zauważyć, że prędkość początkowa nadana ciału rzuconemu pionowo do góry równa jest prędkości, jaką uzyska to ciało spadając swobodnie z największej wysokości na jaką się wzniosło. A ponieważ
gdzie g i v są stałe, to oznacza to, że czas spadania i czas wznoszenia się ciała jest identyczny.
